Romana Vrede
Over de kunstenaar
Romana Vrede is in Nederland, en zeker binnen het theaterbestel, bekend geworden dankzij haar acteerprestaties bij verschillende grote Nederlandse gezelschappen en in films en tv-series, zoals Moordvrouw en Hiernamaals en ze speelt momenteel een hoofdrol in de speelfilm I Don’t Wanna Dance.
Romana Vrede is in Nederland, en zeker binnen het theaterbestel, bekend geworden dankzij haar acteerprestaties bij verschillende grote Nederlandse gezelschappen en in films en tv-series, zoals Moordvrouw en Hiernamaals en ze speelt momenteel een hoofdrol in de speelfilm I Don’t Wanna Dance. Ze studeerde 1 jaar geschiedenis en 2 jaar sociologie voor ze naar de Arnhemse Toneelschool ging. De laatste jaren ontwikkelt zij zich steeds meer als initiator en maker van heel uiteenlopende projecten. In 2016 schreef en speelde ze Who is afraid of Charlie Stevens?, een werk over (leven met) haar autistische zoon Charlie. In 2019 maakte zij een documentaire over autisme Dit is de leven en in In 2020 verscheen het boek De Nobele Autist. Het afgelopen voorjaar presenteerde zij haar nieuwste werk, de talkshow en podcast-serie De tijd zal ons leren. En momenteel regisseert zij, i.s.m. Wellmade Productions, een grote zaal voorstellingen bij Theater Rotterdam als antwoord op het werk ‘A Raisin in the Sun’. Romana is iemand die zich continu ontwikkelt en daardoor een sterke identiteit ontwikkelt als veelzijdig theatermaker/storyteller. Ze doet onderzoek, bevraagt de canon en werkmethodes en bevindt zich op een kantelpunt: ze stelt niet meer het oude centraal, maar het nieuwe.
Toelichting Adviescommissie
Vrede is expliciet genomineerd vanwege haar initiatieven die de commissie een waardevolle verrijking vindt in het mainstream aanbod. Dankzij haar bekendheid heeft ze een platform waar ze op integere en intelligente wijze gebruik van maakt om onderbelichte verhalen en ongemakkelijke onderwerpen voor het voetlicht te brengen. Ze agendeert meer aandacht voor autisme, racisme en het slavernijverleden op een heel toegankelijke manier die het persoonlijke en het algemene verbindt. Hierdoor spreekt ze een ander publiek aan én zet ze het overwegend witte, hoogopgeleide cultuur-publiek aan tot reflectie. Ze is een vakvrouw die haar invloed, talent en creativiteit breed inzet. Ze verbindt en bouwt en versterkt verschillende communities. Ze is unapolagetic en niet bang om risico’s te nemen.
